Waarom?

Het verhaal van de groep verdient respect en authenticiteit, ook in de weergave. Maar verhalen omzetten in auditieve en visuele beelden kan een tekst vertekenen. Daarom is er een rechtlijnigheid in personages en actie nodig, want dat vergroot de identificatie van de toeschouwers met het beeld.

Wat? ​

Regie is het omzetten van teksten (dialogen, monologen) in actiebeelden via spraak en beeld. Het doel is dat toeschouwers zich in die beelden herkennen.

Hoe?

Coördinatiegroep
Als de fase van het redigeren ongeveer halfweg is, onderneemt de coördinatiegroep minstens twee acties:
De groep kiest tussen drie mogelijkheden om de spelersgroep samen te stellen:  
  • Eén. Ze werft mensen uit het personeel om te spelen. De drempel is dan voor de toeschouwers lager om zelf op het speelvlak een interventie te doen dan bij spelers die niet uit eigen organisatie komen. Daarnaast voelen werknemers-spelers beter aan hoe een bepaalde rol of positie waargemaakt kan worden. Nog een voordeel: als iemand uit een team meespeelt en naar de repetities gaat, dan zijn collega’s in dat team dichter bij het onderwerp en het project betrokken . Een nadeel is de tijdsinvestering van de medewerkers. 
  • Twee. Ofwel werk je met externe (semi -professionele) acteurs. De medewerkers in de organisatie moeten hun functie niet onderbreken om te repeteren. Er zijn meestal 8 tot 9 repetities bij de externe acteurs, tegenover een 12-tal bij de minder ervaren medewerkers-acteurs. De verloning voor de acteurs kan hier een nadeel vormen.
  • Drie. Een gemixte groep – eigen medewerkers-acteurs en externe acteurs – is ook mogelijk

Facilitator
Jij als facilitator regisseert het stuk. Als je daar nog niet voldoende competentie in hebt, kun je je hier veder in bekwamen tijdens de opleidingen ‘train-the-trainer’ .
  • Je regisseert het stuk vanuit een realisme dat sterk herkenbaar is voor de toeschouwers. Dramatiseren en entertainen in de enge betekenis is hier niet aan de orde. Er wordt een trouw beeld van de realiteit weergegeven.  
  • Regisseer het theaterstuk zo dat er een eenheid is van taalgebruik, ruimte, personages en omgang met de weergegeven realiteit. Je voorkomt dat de vormomstandigheden door een te grote verscheidenheid een rommeltje worden, wat de weergave van het script voor de toeschouwers te veel verstoort. Je kunt dit als regisseur op een top-downmanier doen, maar dan krijg je een vervreemdend effect, waardoor in de voorstelling het stuk van de regisseur wordt gespeeld en minder het stuk van het publiek. Dit staat mijlenver van de participatieve aanpak van het interventietheatertraject. Ga daarom als regisseur in overleg met de spelers over hun interpretaties van woorden, zinnen en acties. Dit soort stukken wordt gemaakt vanuit een consensus van de groep. Je verhoogt de authenticiteit en geloofwaardigheid van het stuk.

​Ervaringen uit het pilootproject
  • Een partnerorganisatie koos voor medewerkers-spelers. In de week waarin ze de mailing uitstuurden, meldden vier mensen zich bij de personeelsdienst aan met klachten over burn-out. Iets wat anders nauwelijks gebeurde. Volgens de leidinggevende was het alsof een sluier van het taboe op burn-out was gelicht.  
  • Er antwoordden 20 werknemers op de werving, 14 mensen waren er de hele repetitiefase bij. Weinig mensen kenden elkaar omdat ze uit verschillende segmenten van de organisatie kwamen. Dat was helemaal anders op het einde van de repetitiefase. Volgens de regisseur werkte samen repeteren verbindend.
  • Het was niet enkel een verbindend parcours maar tevens verdiepend. Tijdens de zevende repetitie legden we het acteerwerk voor een halfuur spontaan stil omdat alle aanwezigen luidop zochten naar verbanden tussen de verschillende burn-out factoren in hun persoonlijke werkomgeving. ​​